قبل از هر چیز باید بگویم که نمی‌دانم چرا اینهمه نگران طولانی بودن نوشته‌ها هستی و از ارسال کامنت من به پست اصلی سر باز زدی کما اینکه پست اخیرت چندان هم کوتاه‌تر از کامنت من نبود! اما به عرضت برسانم که اگر نگران این هستی که دیگران مطالب را به دلیل طولانی بودنشان نخوانند؛ بگذار بهت بگم که مخاطب نوشته‌ی قبلی من 90 درصد تو، 9 درصد علی همپای بحثمان و 1 درصد دیگران بودند، مطلبی که هم اکنون نیز قصد نوشتن اون را دارم بر همین قیاس است اما چون تو 1 درصد را به 99 درصد ترجیح می‌دهی تا حد امکان و حتی فراتر از حد امکان که اینگونه دیگر حدی باقی نمی‌ماند خلاصه‌اش می‌کنم و از توضیحات اضافه‌ی مفید صرف نظر می‌کنم، اگرچه نوشتن تنها در مورد خطوط به رنگ سبز صلح‌طلبانه‌ات به قدر کافی بسیط و گسترده خواهد بود، چه برسد به کل مطلب... نگران دیگران هم نباش، کسی که مشتاق باشد ای التزام رو به خود میده که پیگیر باشه و از بلندی اون نرنجه، علی ایهاالحال از بالا به پایین متن نگارش شده‌ات رو مورد پالایش قرار می‌دم بدون هیچ حب یا بغضی، فقط نکاتی که اشاره‌ای به آنها نمی‌کنم به معنای پذیرفتن یا علامت رضا و بالعکس اون نیست، به دلیل جلوگیری از طولانی شدن مطلب از دادن توضیح دربارشون صرف نظر کردم و موکول کردم به فرصتی دیگر.

مقصود از "دوگوله را به حرکت درآوردن" که به حسب مزاح و شوخ‌طبعی موجود در هردومان بیان کردم همان به حرکت در آوردن و بالقوه کردن اندیشه و فکر و تعقل کردن در امور است.
با تو موافقم که سن بالاتر فقط پاره کردن پیرهن و غیره نیست اما تعبیر تو خیلی خطاکارانه‌تر و خطرناک تر به جان آدم است! تو آدم و بشریت رو تنها یک دستگاه و کارخانه‌ی کثافت‌سازی فرض کردی و قوه‌ی ادراک و عقل رو ازش سلب نمودی که این درست نیست، مضحکانه‌تر هم که به قضیه نگاه کنیم تو ارزش کود انسانی را تا حد گند زدن به دنیا پایین آوردی و کارکرد معده با آنهمه پیچیدگی و حرف و حدیث نهفته در دلش را زیر سوال بردی حتی به آن آنزیم فعال بیچاره‌ی مستخدم کالبد آدم هم رحم نکرده‌ای!

خوشحالم که سعی خودت رو کردی تا جوابم را دقیق‌تر و موشکافنه‌تر بدهی اما نکته اینجاست که من سوالی مطرح نکرده‌ بودم که خواهان پاسخ از جانب تو باشم و البته خوشحالم که امیدت را پایدار و دست یافتنی می‌کنم چون اصلا از مطالبت نرنجیدم و خوشحال نیز شدم زیرا در بسیاری از امور تو رو موافق حال خود دیدم.

خوب است فاعل و مفعول را در این جمله‌ات مشخص کنی:
پ.ن:نام‌های ییشتری در این نوشته بود که حذف کردم، همینطور مثال‌های بیشتری
دلیل‌اش هم خیلی ساده است، اگر این نمونه‌ها نتواند منظور من را برساند آنها هم نمی‌توانند، خب پس چه دلیلی می‌ماند برای عنوان کردن‌اشان وقتی برای بعضی‌ها بت هستند؟
آیا "بعضی‌ها" فاعل تواند یا "نمونه‌ها"یی که از عنوان نامشان امتناع ورزیدی؟

(با فرض اینکه اگر تو اینطور (امیدوارم با بیان فرضیه‌ها در فلسفه آشنا باشی)):
از اینکه کسی را به عنوان الگو انتخاب نمودی و حرف حرف او شده یا بهتر بگم حرف او حرفت شده، برات صمیمانه متاسفم چراکه حتی مفهوم الگو و پترن رو درک نکردی به جای الگو چیز دیگری را پذیرفته‌ای.
در کل من هم با بت کردن و بت جلوه دادن افراد مخالفم، یکی از تفاوتهای واضح و بارز روشنفکر با دانشمند نقاد بودن روشنفکره، روشنفکر نقد می‌کنه، از نظر من دکتر شریعتی، ژان پل سارتر، کانت یا هر کس دیگر نیز باید نقد بشن و تحلیل بشن زوایا و اشتباهات کارشون بررسی بشه، نمی‌دونم چرا فکر کردی من به کسی تعصب خاصی دارم در حالی که من به عنوان یک موجود زنده و یک انسان مخالف شدید و سرسخت داگماتیسم و جزمیتم.

با مثالی که زدی کاملا موافقم با وجود اینکه ارتباطی بین اون و موضوع بحث پیدا نکردم. یک نظر شخصی هم در مورد لغات به‌کار رفته در بیان و نوشته‌ات بدم با توجه به اینکه معتقدم آدم‌ها هر حرفی رو بی‌دلیل نمی‌زنن و بر حسب کلامشون مورد قضاوت قرار می‌گیرن، پس بیشتر باید در کلامشون دقت و تامل کنن این رو میگم وگرنه منظور خاصی ندارم، همیشه با این عبارت یه لا قبای بی‌سواد یا بی‌سواد یه‌لاقبا مشکل داشتم و برطرف شدنی هم نیست که نیست. چرا یه‌لا قبای بدبخت بیسواد است و چند لاقبای خوشبخت باسواد، مگر حکیم عمربن خیام چند لا قبا داشت؟به چه چیز این دنیا دل بسته بود؟چقدر متمکن بود؟ چه بسا چندلاقبایانی که بی‌سوادند و چه بسیار یه‌لا قبایان باسواد و خوشبخت... من که سعی می‌کنم هیچ‌گاه نه یه‌لاقبایی رو بی‌سواد بخوانم نه چندلاقبایی رو باسواد...

باز هم در این جمله‌ات از چند اندیشمند خواه بزرگ و خواه کوچک که من در حد مقیاس گذاری اونها نیستم از بت یاد کردی و به اونها و امثال اونها کلمه‌ی بت را اطلاق نمودی در حالی که میگویی به هیچ‌کس نسبت بت نمی‌دهی! هیهات، بهتر است این بحث بت‌ها را فعلا پایان بدیم تا اینگونه مشکلات فنی و داخلی حل شوند:
"اینجا مشکل سارتر یا دکتر عزیز ما نیست، مشکل بت‌پرست‌هایی هستند که نه سارتر نه دکتر و نه خیلی‌ از بت‌های دیگه تحمل دیدن‌اشون رو هم ندارن."

از میزان ارادتت نسبت به این معلم بزرگ باخبرم ولی ارادت دلیل نمی‌شود، می‌بینی که من به تو ارادت دارم ولی به این شکل نقدت هم می‌کنم و تو هم همین حق رو داری نسبت به دکتر که اون رو نقد کنی، ولی به شکلی درست و اصولی و نه با ستیزه‌جویی و دخالت دادن امور فعلی و ایدئولوژی‌های کنونی و نسبت دادن اونها و تشکیل شدن حزب ها به او. خودش، وجودش و افکار و اندیشه‌اش را نقد کن، چه بسا خواهی توانست نقد مثبت هم بکنی. مثل کسی که تی ان تی را کشف کرد یا دینامیت را ساخت و اگر میدانست در آینده چه استفاده‌ای از آن می‌شود هرگز آن را نمی‌ساخت یا حتی فکر نمی‌کرد عوام و خواص چه جنایتها و چه بلاهتها با این وسیله انجام دهند، با این دید به شناخت دکتر و نقد او برو، ارادتت و فعالیتت در حفظ و اشاعه‌ی آثار و OCR نمودن نوشته‌هایش جای خود و دارای ارزش خود.

در مورد شهادتینت :
1- موافقم، هرکس نظر، سلیقه و ... خاص خودش را دارد.
2- با اعتقادت موافقم ولی توجه کن که این رابطه‌ای دیالکتیک و دوسویه است.
3- هیچ ربطی ندارد؛ سارتر در دوران و عصر خود زیسته و باخ و شیکسپیر در دوران خود و هر کدام به نحوی موثر و موفق در عرصه‌ی خود ودر خیلی موارد ناکام عصر خود بودن.
4- از نظر من هم این اعتقاد انسانی تره


مطالبی در ارسال قبلیم ارائه کردم که تو اصلا درباره‌ی مارکسیست شدن و نشدن من فکر نکنی! چه برسد به اینکه من رو پیرو مکتبی بخونی که مربوط به سیاستمدارای قرن 14 یا 15 ایتالیاست (فکر می‌کنم) درحالی که من سیاستمدار نیستم که بخوام با روشها و اخلاق اونها به قدرت برسم، ماکیاوالیسم مکتب مردود پیش پا افتاده‌ای بیش نیست. من قصد رسیدن به قدرتی رو ندارم که بخوام ماکیاوالیست باشم و از ماکیاوالیسم به فدرت برسم!!! این حرفت خیلی عجیب بود.

"تو موافقی که برای یک هدف و غایت مقدس و متعالی از ابزارهایی نامشروع (نه لزوما از دیدگاه دینی)استفاده بشه؟"
به هیچ وجه؛ در شهادتین چهارم‌ات نظرم را دادم. من معتقدم که برای به هیجان‌آوردن توده‌های تنفر بر انگیز باید روشن‌گری کرد.

در مورد نامگذاری کتاب دکتر هم بگویم که من تشیع علوی، تشیع صفوی و تشیع سرخ را شنیدم و تشیع سیاه تا به حال به گوشم نخورده بود و با پیگیری‌ای که امروز کردم باز هم در جایی مشاهده نکردم. به هر حال میدونی که اسم گذاری زیاد شده چون این اثر اسم نداره.
در مورد جمله‌ام بگویم که اون جمله متعلق به منه و کاربردش به همان شکلیه که به کاربردم و تو نباید به زعم خودت اون رو تحریف کنی و به انحراف بکشانی، منظور از دیدن اینجا صحه گذاشتن بر وجود و ماهیت است نه تماشا به قوه‌ی بینایی.

در مورد آن جمله هم منظورم این بود که از نوشته‌های توکویل و کانت و دکتر سروش و ... هم به همان سادگی و عوامانه می‌توان به تروریسم، آنارشیسم یا ایسم دیگری رسید و فقط این موضوع تشیع سرخ رو شامل نمی‌شود.

حرف زیاد بود که متاسفانه مجال نبود، ببخش اگر در جایی مدام انگشت صحه بر اشتباه لپی و غیر لپیت گذاشتم، الان حدودا نزدیک صبحه و تا قبل از نوشتن این مطالب کار سنگینی داشتم که به اندازه کافی مغزم رو زدود، ممکن است جایی ناخواسته موجبات رنجیدنت رو فراهم کرده باشم، ببخش و بگذار به حساب خستگی و بی خوابی...

صابر جان:
چند روزی وقت می دهی برای جواب؟
برای جواب دادن به مقداری دوباره خوانی و البته جدید حوانی نیاز دارم تا بتوانم با مرجع و کامل جواب بدهم...