ریشه‌یابی یک انتخاب،
یا چه شد که یکی رییس جمهور شد؟

کنار بروید راه بدهید!
ما جا لازم داریم؛
وقتی که درختان را می‌افکنیم،
همه چیز به لرزه می‌افتد؛
وقتی هم که حملشان می‌کنیم،
مواظب باشید که تنه نخورید‍
ولی برای دلجویی از ما
همه باید تلاش کنند:
ما روستاییان پر شور و توان،
اگر پی کار نمی‌رفتیم،
شما نازک‌نارنجی‌ها
در زندگی‌تان چه می‌کردید؟
همه لیچاربافی‌تان
یک جو ارزش ندارد.
شایستگی‌مان چنان است که
اگر ما عرق نمی‌ریختیم
شما بسیار زود یخ می‌زدید.

شما همچنان احمق بمانید
که با پشت‌های خمیده زاده شده‌اید
ما زرنگها هرگز
چیزی را حمل نکرده‌ایم؛
از همین روست که عصای دلقکی‌مان،
نیم‌تنه‌ها و شلوارهامان،
سبک اختیار شده است.
همواره با سروروی خرسند،
ما دلاورانه،پاها چاق‌پوش،
در بازارها و میدان‌ها میدویم؛
گردش‌کنانی هستیم
که همه چیز ما را به خود جلب می‌کند،
یکدیگر را قدقد کنان صدا می‌زنیم،
و سپس به سرعت جیم می‌شویم،
مانند مارماهی در میان جمعیت
یار همیم و جست و خیز کنان
خوش خوشیم؛
این گونه ما وقت می‌گذرانیم.
شما بپسندید یا نپسندید
برای ما یکسان است.

ای هیزم شکنان دلاور
با آن رفتار روستایی‌وارتان،
و شما زغالفروشان که برادرشانید،
ما صدای‌مان را به شما قرض می‌دهیم
اگر شما نباشید، هیچ کرنشی،
هیچ اشاره سر،
هیچ سخن فصیح
یا هیچ واژه دوپهلو،
یقین دارم، کارگر نمی‌افتد،
تا درست در زمانی که می‌باید
سرما را به گرما بدل کند.
آیا کسی دیده است که ناگهان
از آسمان آتشی
در آتشدان فرود آید؟
اگر در بخاری زغال فراوان
با کنده‌های هیزم نباشد،
آتش چگونه می‌تواند سر بگیرد؟
به آتش همه جیز پخته می‌شود،
قوام می‌یابد یا می‌جوشد.
آن که براستی خوش‌خوراک است،
آن مهمان نا خوانده که بینی تیز دارد،
بوی لذت بخش کباب و ماهی را
خوب حس می‌کند؛
و همین سر میز به وی الهام می‌بخشد
تا میزبان را با چرب‌زبانی بستاید.