چرا رای ندادم؟

1، دلیل های احساسی:
خب من به هیچ وجه احساس خوبی به کسایی که به اصلاح‌طلب شناخته می‌شن ندارم،
احساس هم بر می‌گرده به خیلی قبل از دوم خرداد!
یعنی همون روزای اول انقلاب که دوستان (امروز اصلاح‌طلب) نمی‌دونستند از قدرتی که مردم بهشون داده بودن چطور استفاده کنند،
همون روزایی که وزارت‌اطلاعات رو با اون ساختار ساختند،
همون روزایی که به خاک سرزمین یه کشور دیگه(سفارت خاک کشور حساب میشه!) حمله کردن اونو اشغال کردن و ایران رو درگیر جنگی کردن که هنوز هم تموم نشده(جنگ که فقط جنگ رودررو و نظامی نیست).
سال 60 رو یادم نمیره(چند درصد از رای دهنده های امروز می‌تونن باور کنن که خلخالی از گروه فکری همین اصلاح‌طلب‌های امروز بوده؟)
همون روزایی که کتابخانه کانون از کتاب های -نامناسب-پاکسازی شد.
روزهای -مرگ بر ماهی سیاه کوچولو-(جناب مخملباف رو که حتما می شتاسید؟)
روزهای انقلاب فرهنگی و اخراج گسترده استادان و دانشجویان،
روزهای گزینش‌های و تحقیق‌های محلی برای ورود به دانشگاه‌ها
و...
حرفی نیست،آدمها و شرایط جق دارند عوض شوند،اما من هم حق دارم به این آدمهای عوض شده اعتماد نکنم!

خاتمی وصله ناجوری برای اصلاح‌طلبان بود و در واقع انتخابی بجز او نداشتند.
یک شخصیت فرهنگی و خوش‌فکر که می توانست بهترین گزینه برای بازگشت قدرت به دستشان باشد.
و خاتمی هم این بلف را خورد،مثل خیلی از شحصیت های فرهنگی که از سیاست مداران بلف میخورند.

خاتمی از یک شخصیت فرهنگی -از مدیریت کتابخانه ملی-با آنهمه سابقه خوب، تبدیل شد به شخصیتی که کم مانده بود برای تبلیغ چی‌توز و پفک‌نمکی عکسش را چاپ کنند
آدمهای بی‌ظرفیتی که ناشناخته‌ بودن خودشان-و در بعضی موارد بدنامی خودشان- را پشت عکس خاتمی پنهان می‌کردند(و هنوز هم میکنند!)
همان‌هایی که دوم خرداد را به نام خودشان مصادره کردند و فراموش کردند که مردم برای فرار از وضعیت موجود به خاتمی-نه به آنها- رای دادند.

هر وقت یکی از این آدمها از قبل عام دهه 60 اعلام انزجار کرد من هم شاید کمی به او اطمینان پیدا کردم.این بهانه هم برایم مسخزه است که با این حرف صلاحیت‌اشان رد می‌شود.
خب این از اصلاح‌طلبان!

از لحاظ شخصیتی و فکری هم هیچ سازگاری‌ای با اصول‌گرایان ندارم!
پس به چه کسی باید رای می‌دادم؟


بخش ۲-دلیل‌های کمی منطقی:

۲-۱ : از دید من شرکت در بازی-با هر بهانه‌ای- پذیرفتن بازی است،
خب من هم با این بازی و قواعدش میانه‌ای ندارم.

۲-۲ : از دید من شرکت در رقابتی که نتیجه‌اش از قبل مشخص شده،فقط تایید این رقابت ناسالم است،با این توجیه انتخاب بین بد و بدتر هم اصلا کنار نمی‌آیم

بخش ۳- دلیل بیشتر منطقی:
خانه از پایبست ویران است/خواجه در بند نقش ایوان است
با پوزش از پاسوارتو،نیماد و... . به خصوص عسل عزیز که فکر می‌کند رای ندادن من باعث بسته شدن بیشتر شرایط می‌شود.
عسل عزیز رای دادن من حتی به کاندیداهای مورد علاقه تو به هیچ وجه به بهبود شرایط موجود کمکی نمی‌کرد.
چیزی که محدودیت‌ها را می‌سازد حکومت نیست،همین آدمهای دور و بر خودت هستند،
حتی کسانی که به تماشای ارکستر تو می‌آیند،

کمی به حرف‌های همین مردم دور و برت توجه کن،
توی تاکسی،توی خیابان،
یا هر جای دیگری که دوست داری،
ببین با دیدن آدمی که کمی با آنها متفاپت باشد،لباس متفاوت پوشیده باشد،مویش را حالت خاصی درست کرده باشد
چه می‌گویند.
با تو موافقم و امیدوارم فقط نوک دماغم را ندیده باشم، اما عسل عزیز از کدام روشنفکر حرف می‌زنی و کدام مردم و کدام حمایت؟
حمایت از اصلاح‌طلبان در 8 سال حکومت‌اشان کم بود؟
کم دانشجو به زندان رفت؟
کم کشته شدند؟
چند نفر از خود اصلاح‌طلبان به زندان رفتند؟
از دوستانی که در دوره دوم خرداد کمی از نزدیک با جریان‌های اصلاح‌طلب آشنا بودند بپرس،نوری-وزیر محبوب-و بعد زندانی شده - خاتمی چند برابر ساعات حضورش در وزارت کشور را در سونا می‌گذراند(به دلیل دیسک البته!)
بپرس بانی آزادی مطبوعات و آن جلساتی که می‌گویی بورقانی بود یا مهاجرانی.
بپرس در پشت صحنه مطبوعات آزاد چه معامله‌های کثیفی با سران قدرت وجود داشت(حساب شرق جداست البته!)
بپرس در زمان خاتمی چه بلایی بر سر سروش نوجوان عزیز ما آمد.
عسل عزیز من هیچ علاقه‌ای به آزادی‌ای که مثل یک تکه استخوان جلویم بیندازند ندارم،
هیچ علاقه‌ای هم به سوار سفیدپوش و ناجی هم ندارم و آدمی تهوع‌آمیزتر از بهارلو هم سراغ ندارم،
تو می‌گویی حتی اگر یک نفر هم شرکت نکرد اینها می‌گویندحضور میلیونی مردم،خب اگر این آدمها این توانایی را دارند چرا نتوانند بگویند مردم بار دیگر اصول‌گرایان را به مجلس فرستادند،بدون اینکه رای من و تو نقشی در ماجرا بازی کند؟
----------------
پ.ن1: پیشنهاد می کنم اصلا تاریخ نخوانی بخصوص تاریخ یک قرن اخیر ایران را، باور کن بعدش دیگر حتی نمی توانی به سایه ات هم اطمینان کنی!
پ.ن 2: اگز حس‌اش بود،ادامه دارد...