ما اينيم

دوست خوب و ناديده ام آرمين گيله مرد ( که احتمالا تنها کسی است غير از خودم که به اينجا سر می زند ;() در يکی از Comment ها برايم نوشته:
'در مورد احساسات مذهبی: در کشور های ديگری هم ازین احساسات سواستفداه میشود و بخاطر تعصب مردم هم که نمیشود به آنها چیزی گفت اما با سخن گفتن که کشورهای دیگر هم از مذهبشون استفاده میکنند امکان دارد چشم مردم را باز کند ...'
خوب من تا حد زيادي با ايشان موافقم، يعني اينکه نمي شود به خاطر تعصب چيزی به آنها گفت
و اينکه استفاده از تعصبهای مردم( چه مذهبی، چه ملی ، چه احساساتی و...) در همه جای دنيا وجود دارد.

خوب توی اينها حرفي نيست ، اما چيزی که مهم است اين است که در بيشتر اين کشورها استفاده(يا سو استفاده) از اين حساسيتها زندگي مردم را مختل نميکند!در آمريکا ، استفاده از حساسيتهای مردم و ترسو بودن مردم آمريکا ، جنگ خليج فارس، عراق و افغانستان را توجيه کرد، اما (با اينکه اين موضوع هزينه بسيار زيادی داشت) زنگی عمومی مردم را مختل نکرد!
حداکثر چيزی که اتفاق افتاد اين بود که فرودگاههای و چند مرکز ديگر کمي(فقط کمی) شبيه ايران شد!
دوست خوبم آرمين (تا جايي که از Weblog اش مي شود فهميد) در آلمان زندگی مي کند
يعنی يکی از کشور هايي که (دست کم اينطور که تلوزيون لاريجانی می گويد) نئونازيها فعاليت زيادی دارند و حتي در مجلس نيز نفوذ دارند.
خوب اين نمونه کامل سو استفاده از احساسات ملی مردم آلمان است.
ولي يک چيز جالب: همين نئو نازيها چند بار برای آرمين عزيز مشکل ساز شده اند؟
یا يک چيز ديگر اين نئو نازيها چقدر برای مردم عادی ساکن آلمان ايجاد مزاحمت مي کنند؟
مشکل ما در ايران کمی فرق مي کند:
سواستفاده از حساسيتهای مذهبی مردم به قيمت از دست دادن هويت ملی تمام می شود، آدمهای بسياری بر اثر همين حساسيتهای مذهبی کشته می شوند،زندگی های بسياری تباه می شود، بيش نيمی از جمعيت کشور(زنان) از حقوق انساني خود محروم مي شوند،همين حسسيت مذهبی آينده کودکان بسياری تباه مي کند،....
در مورد اينها اگر بشود بعد ها می نويسم.
اما همينقدر بگويم که حساسيتهای مذهبی در ايران ، هميشه بر ضد مليت و ايرانی بودن مردم تمام شده و بر خلاف همه جای دنيا آب به آسياب دشمنان و رقيبان ايران ريخته تا جايي که مردم فلسطين ،بوسنی،عراق و... مهم تر از مردم ايران مي شوند، تاجايي که کشته شدن چند مبارز(تروريست؟) فلسطينی ،برای مسئولان مذهبی(و کشوری) بسيار مهم تر از کشته شده صدها نفر از ايرانی ها در حادثه انفجار قطار می شود! جالب اينکه با استفاده از همين حساسيتهای مذهبی و دينی ،کشته شدن آن چند مبارز(تروريست؟) کشتار و قتل عام مسلمانان محسوب مي شود ، اما کشته شدن چند صد نفر فقط يک حادثه است که احتمالا خدا دارد مردم را آزمايش مي کند!