ما اينيم

يك ليوان آب پشت سررسانة ملي!
چه شرم آور است زيستن در جايي که ما مردانش اينگونه می انديشيم!
و شرم آورتر اينکه زناني چنين چيزی را می پذيرند!
زنان و دختران بسياری را سراغ دارم که اينگونه می انديشند!
در توجيه اين موضوع فقط شايد بشود گفت : "درست زندگی کردن را چه کسی به ما آموخته است که ما درست زندگی کنيم!"
نمی دانم شايد اين حرف درست باشد ولی هر چه فکر می کنم مي بينم آدمهای زيادی در همين شرايط و شايد بدتر از آن درست و مستقل و آزاد زندگی کرده اند هر چند برای شنا در خلاف جهت جريان جامعه مشکلات و سختی های بسياری را تحمل کرده اند.

وقتی با بعضی از دوستانم که جوان هستند و ظاهرا بايد بهتر فکر کنند، صحبت می کنم و می بينم بيشتر آنها( چه دختر و چه پسر) شايد در ظاهر خوب فکر کند ولي در عمل همان کاری را مي کنند و همان تفکری را دارند که نسلهای قبلی داشته اند،هم دلم می گيرد و هم تعجب می کنم.
چه شد که زنان به جنس دوم تبديل شدند؟ تقصير ما مردها بود؟ خودشان مقصر بودند؟ مذهب مقصر بود؟ کار انگلیس هاست؟

هنوز هم در دوستيها و عشق ها ما مردها هستيم که همه جور تصميم می گيريم وبعد تصميم خود را به طرف مقابل می گوييم!
و هنوز که هنوز است مهمترين مشکلشان زنان و دختران در دوستيها ما نگرانی شب زفاف است!
ببخشيد که رک حرف مي زنم،
کسی را می شناسم که به گفته خودش پيش از ازدواج با دهها دختر ارتباط داشته است،(بعد از ازدواج هم گا ه گاهی شيطنت می کند) ولی همين شخص در زمان ازدواج اصرار داشت که همسرش نباید پيش از ازدواج حتی ارتباطی در حد دوستس خيلی ساده با مردی داشته باشد!(بعد از ازدواح ديگر به جای خود!)
وقتی که به اين دوست می گويم چرا آزاديهايي را که برای خودت قایلی برای همسرت نيستی به سادگی می گويد فرق می کند!
فکر می کنيد همسر او از ماجرا خبر ندارد؟یعنی اينقدر ساده است؟
من فکر می کنم فقط وقتی می توانيم انسانهای آزاد( شايد بهتر باشد فقط بگويم انسان،انسان غير آزاد که انسان نيست!) باشيم که ياد بگيريم به حقوق يکديگر جدا از جنسيت نگاه کنيم وقتي ياد گرفتيم که به يکديگر احترام بگذاريم ، ديگران هم به ما احترام خواهند گذاشت.
و مهمتر اين که ياد بگيريم حقوق خودمان را به رسميت بشناسيم .