ما اينيم

بازداشت فضلی نژاد و افشای آنچه فاش بود

توی چه دنيای کثيفی زندگی ميکنيم!
آدمها مثل آب خوردن به يکديگر تهمت مي زنند و وبلاگستان هم تبديل شده به تهمتستان!
در کشوری که همه دارند من و تو و بسياری از دوستان ما را مي کشند ما به فکر افشاگری هايي از نوع مطلب روزنگار می افتيم که فقط خودش مي دانند چقدر حرفهايش درست است!
من برای آقای سينا مطلبي احترام زيادی قايلم حتی لينک وبلاگ ايشان يکي از لينکهای ثابتي که که در وبلاگم هست...
ولی با لحن ايشان موافق نيستم ، به خصوص وقتی اين حرفهايش را در مورد پيام فضلی نژاد خواندم بيشتر ناراحت شدم.
ببينيد اين که بحث من اين نيست که حرفهاي سينا مطلبی درست است يا نه ، اما صحبت بر سر شرافت انسانهاست!
آقای مطلبي با نوشتن مطالبي بدون هيچ مدرک و سندی(فقط با رجوع به خاطرات زندان خودش) و شايد مدارکی که خواننده وبلاگشان از آنها بی خبر است پيام فضلی نژاد را جاسوس و وابسته حکومت معرفي می کند و خبر از دفتری مي دهد در ميدان فاطمی که فضلی نژاد در آن کار مي کرده و...
من از نزديک چند بار با آقای فضلی نژاد برخورد داشته ام
برخورد های ما مربوط به زمانی است که يکی از شرکتهای تهيه کننده سينمايي قصد داشت يک سايت به عنوان خبر گزاری سينمايي بسازد.
قرار بود من و يکی از دوستانم اين سايت را طراحی و مديريت کنيم...(که آخر هم نشد!)
پيام فضلی نژاد هم قرار بود يکی از خبرنگاران و مسئولان سايت باشد.
پيام ضلی نژادی که من ديدم ، جوانی بسيار پر انرژی و مثبت بود، برای گویامطلب می نوشت و به نوعی خبرنگار گويا بود
مصاحبه هايي خواندنی با آدمهايي داشت که سِنا مطلبی حتی شايد جرات نکند نامشان را در وبلاگش بياورد.(از جمله منتظری و خلخالی!)
چند با ر به دادسرا احضار شده بود يکی دو بار او را ربوده بودند بعد آزاد کرده بودند...
فکر می کنيد اين اطلاعات را فضلی نژاد به من داد؟ نه او در مدتی که با او برخورد داشتم حتي يک بار نگفت که بازداشت شده است و...(شايد علاقه نداشت با فرياد زدن اينکه بازداشت شده است و او را تهديد کرده اند شنونده جمع کند)
من اين اطلاعات را بعد ها در جاهاي مختلف(مثل گويا) ديدم، آن روزها فضلی نژاد از ديد من يک آدم حرفه اي و مثبت در دنيای خبررسانی بود.
يادم نمي آيد که آنروزها از آقاي مطلبی چيزی شنيده باشم!(شايد من نشنيده بودم!)
ولي اينکه چه اتفاقي افتاد که فضلی نژادی که من مي شناختم تبديل شد به آدمی که آقای مطلبي مي گويد(اگر حرفش درست باشد) بايد بررسي کرد.
خود آقای مطلبی ميگويد:
فضلی نژاد پیغامی برایم فرستاد و نوشت که
«بی تعارف هرچه که بگویی حق داری، و هرچه از این تندتر بنويسی و نام هم ببری حق من است. اما بدان که من خود قربانی بازی آقايان شدم، اين را چرا نمی بينی؟! من که ذاتم اینگونه نبود و نيست، من که عاشق آنها نيستم و نبودم. مادر تنهايم با برادر کوچکم را چه کنم؟ زندگی ام را چه کنم؟ نه راه پس دارم نه راه پيش، چه کنم واقعا؟ هيچکدام از گفته هايت غلط نيست. اما من، باور کن راهی برای خلاص شدن از این معرکه ندارم. يادت باشد که من مجبورم، 150 ميليون وثيقه، مادري تنها و بيمار٬ برادري خردسال و روحي خسته٬ حالا تو بزن ... تبر بزن»


خوب خيلی چيزها را مي توان فهميد نه؟
البته اين هم برايم عجيب است که بعضی آدمها (مثل نبوی ،مطلبی و..)چطور اينقدر ساده وبدون مشکل از مملکت خارج می شوند و در آن سوي دنيا هم هر چه مي خواهند می نويسند ولی آدمهايي مثل فضلی نژاد در دام مي افتند؟

يک خبر تاييد نشده هم در مورد فضلی نژاد دارم که مي گويد : به علت نارسايي مغزی(در زندان) به بيمارستان منتقل شده است و در حالت کماست!
دردناک است نه؟ به نظر من که نهايت نامردی است در زمانی که کسي( حتي اگر با او مشکل داشته باشيم) در چنين وضعيتی است ، سعی کنيم از آب گل آلود ماهي بگيريم.

حرفهاي آقاي مطلبي من را به ياد حرفهايي انداخت که در مورد مسعود کيميايي مي زدند( و مي زنند) ، از ديد اين دوستان مسعود کيميايي هم با فضلی نژاد همکار بوده و يک جا کار مي کرده اند!(يا جايي مشابه آن)
فقط يک چيز جالب اينکه فضلی نژاد برعکس من ميانه چنداني با کيميايي و فيلمهايش نداشت!(اما دست کم اينقدر مرد بود که به جای نقد فحش ندهد!)
خوب احتمالا از ديد آقا سينا فضلی نژاد در آن موقع بسيار حرفه ای عمل مي کرده و همکارش را لو نداده است!
واقع بين باشيم دوستان!
با فحش دادن و ساختن تئوريهای مختلف توتعه شايد بتوان مدتی روی بورس ماند ولي در نهايت :
زمستان مي رود و رو سياهی به زغال مي ماند!

من که اميدورام همه دوستان و (دشمنان!) حالشان خوب باشد و فضلی نژاد هر چه زودتر از کما بيرون بيايد، تمام روزنامه نگاران و انديشمندان زنداني از زندان آزاد شوند ، حتي کسانی که من با نظراتشان موافق نيستم
و اميدوارم روزی برسد که همه وبلاگ نويسانی که مجبور به ترک ميهن شدند( از جمله سينا مطلبی) بدون نگرانی به ميهن بازگردند.
مطلب طولانی شد، حرف دلم خيلي بيشتر از اينها بود،خيليهايش را نزدم ، نمي خواستم در اين ماجرا وارد بشوم ولی ... در هر حال از همين حالا از آقای مطلبی به خاطر حرفهای بالا عذر خواهی مي کنم و دستهايم به به عنوان تسليم در مقابل جوابيه احتماليشان بال مي برم و مي گويم : حق با شماست ، من اشتباه مي کنم!