وقتی حالت خراب است و حس خوبی نداری،
وقتی دو هفته تمام مجبور بو ده ای، لبخند بزنی و سعی کنی که اوضاع را جمع کنی در حالی که دلت داشته می ترکیده،
وقتی زمین و زمان و البته خدا(؟) دست به دست هم داده‌اند تا همه چیزبدتر شود(یا بدتر به نظر بیاید)
...
...
...
در این میان دیدن تلاش بچه‌های ارکستر مجلسی جوانان برای بهترین بودن چه حسی به تو می‌دهد؟
من هیچ وقت معتاد موسیقی کلاسیک نبوده‌ام وشناخت چندانی هم از موسیقی کلاسیک ندارم ولی احساس آرامشی که بعد از شنیدن موسیقی کلاسیک دارم را نمی‌توانم با هیچ چیز عوض کنم.
باز هم تشکر از همه بچه‌های ارکستر مجلسی جوانان بخصوص فرهاد عزیز که آرامشی که در حال حاضر دارم- بعد از دو هفته کابوس- مدیون اجرای زیبا و دلنشین آنهاست.