ما اينيم

گاهی پيش می‌آيد که خرمگسی توی يک اتاق گير می‌افتد. صدای وزوزش را که دور و برت می‌شنوی؛ عذاب می‌کشی و اعصابت به‌هم می‌ريزد. ناگهان صدا قطع می‌شود. فراموشش می‌کنی. اما باز از نو، صدا می‌آيد و مجبور می‌شوی دنبالش بگردی. نه می‌توانی بگيری‌اش، نه بيرونش کنی؛ نه می‌توانی بکشی‌اش، نه ساکتش کنی. همين که يک لحظه آرام می‌شود، دوباره وزوزش به هوا می‌رود
ازداستان کوتاه مارتین
نوشته گی دو موپاسان برگردانِ دامون مقصودی
لینک داستان