مردن؟

مدتها بود كه مرگ و اين كه بعدش چه اتفاقي مي افتد برايم حل شده كه نه، فراموش شده بود.
حقيقت اش را بخواهيد،هنوز هم فكر نمي كنم چيز زياد مهمي باشد.
اگر بعد از مرگ هم چيزي وجود داشته باشد ، نبايد تاثير چنداني در زندگي امروز ما داشته باشد.
هر چه باشد روزي است مثل فردا.

يعني كه به دليل وجود فردا ،زندگي امروز ما بايد تغيير كند؟
به نظر من كه مسخره است.
چه فردا وجود داشته باشد چه نباشد،رفتار امروز ما به يك اندازه بر دنياي اطرافمان تاثير مي گذارد.

ماهي سياه كوچولو مي گفت:
"مهم اين است كه زندكي يا مرگ من چه تاثيري بر زندگي ديگران مي گذارد"
اين مهم تر است يا اينكه از ترس چيز موهومي به نام آتش جهنم،يا به خاطر جايزه هاي مسخره اي مثل حوري و غلمان يا مسخره تر از آن ،خشنودي خدا(ارباب؟) نماز بخوانيم و ...(!!!) باشيم؟

در دوره دانشگاه يك بار از استاد(؟) اخلاق اسلامي پرسيدم به نظر شما كدام آدم بهتري است؟ آدمي كه از ترس خدا دزدي نمي كند يا آدمي كه دزدي نمي كند به اي دليل كه فكر مي كند دزدي كار نادرستي است؟
استاد مربوطه بعد از نيم ساعت سفسطه بافي به روش آْخونديسم فرمود: كسي كه در اين دنيا كار هاي خوب مي كند اگر براي خشنودي خدا يا ترس از خدا باشد ،در آن دنيا پاداش مي گيرد ولي كسي كه در اين دنيا بدون اعتقاد به وجود خدا خوب است حداكثر پاداشي كه مي گيرد در اين دنياست و در آن دنيا مجازات مي شود.

راستش را بخواهيد هر جور كه فكر كردم نفهميدم اين ديگر چه جور پادشاهي است؟ پادشاهي در اين حد تملق پرست؟
يعني قرار است مثلا فلان جراح تمام زندگي اش را صرف رفاه مردم كرده است برود به جهنم و ملا عمر، طالبان و نمونه هاي ايرانيشان به بهشت بروند؟

اگر آن دنيايي وجود داشته باشد من ترجيح مي دهم در قعر حهنم كنار بوگارت ، برگمان ، ويسكونتي ،داستايفسكي و ناباكف باشم و با هم از شاملو ، فروغ ، هدايت و ... بخوانيم وتا در بالا ترين طبقه بهشت در كنار آدمهايي از جنس آن جناب استاد و حوري هايشان.