ما اينيم

اندر حکایت رینگو و پارادوکس و باقی قضایا فکر کنید از دوستی نامه ای دریافت کنید که از شما دعوت کرده در سایتی عضو شوید، و اولین چیزی که مشکوکتان می کند این است که متن نامه انگلبسی است!(و شما قبلا فقط با زبان فارسی با دوستتان ارتباط داشته اید-آن هم فقط ایمیل)
بعد که وارد سایت می شوید می بینید که نخیر این سایت کلی چیزهای مشکوک از شما درخواست می کند!(گیرم که پر کردنشان اجباری نباشد!)
اصلا چه معنی دارد که یک سایت پسورد یاهو شما را درخواست کند؟ !!!
حتی اگر به هین بهانه هم باشد که می خواهد به تمام دوستان آدرس یوک شما هم دعوت نامه بدهد،باز هم مشکوک است!
آخه مگه خود آدم کجه؟
خوب یک لینک می ذاشت آدم لیستشو اون تو وارد می کرد!
یا آدم خودش دوستاشو دعوت می کرد!

خوب آدم مشکوک می شه و به اون دوست میل می زنه که این نامه رو شما فرستادید؟
---------------------------------
خوب تا اینجا درست، حالا از اینجا به بعد خودتونو جای او دوست بزارید که رفته تو اون سایت رجیستر شده و احتمالا پسورد یاهوش ام وارد کرده!
سایت هم سايت نامردی نبوده و همون کاری رو که گفته کرده،یعنی برا همه از جمله شما ایمیل زده! و شما هم شك کردید به دوستتان ایمیل زدید!
خب فکر می کنید تو این حالت چند نفر به این دوست شما ایمیل زده باشن؟
احتمالا به تعداد تمام آدمای آدرس بوک اش!
فکر می کنیند چه حالی به دوستتون دست می ده با دیدن اینهمه ایمیل؟
به این می گن پارادکس فکر کنم !!!!


پانوشت:
من نوشی عزیز رو بیشتر به خاطر وبلاگش می شناسم و چند تا ایمیلی که برا وبلاگش زدم،این که نوشی لطف کرده و اسم منم تو آدرس بوک اش وارد کرده ،لطفی یه که فکر می کنم فقط از مادر جوجه ها بر بیاد و گرنه حتی خیلی از دوستای قدیمی من هم آدرس منو ندارن تو آدرس بوک اشون و هر وقت می خواند بهم میل بزنن اول تلفن می زنند آدرسم او می گیرند!!!