در زمانهای دور در سرزمینی دوردست مردمانی زندگی می کردند سخت‌کوش،با ایمان و آزاده.
روزها در زمین زراعیشان کار می کردند و شبها با خانواده دور کرسی مینشستند و حکایت‌های قدیمی تعریف می کردند.
بچه‌هااین جکایت‌های قدیمی را می‌شنیدند و سالها بعد برای بچه‌هایشان نقل می‌کردند.
اما...
مردم این سرزمین هم مانند هر سرزمینی مجبور بودند روزی بمیرند تا جا را برای بچه‌هایشان باز کنند
بچه‌ها هم مانند هر سرزمین دیگری سعی می‌کردند هر چه سریعتر این واقعیت تاریخی (مرگ) را زیر خاک پنهان کنند و برای آلوده نشدن خاک آنها را در پارچه‎‌ای سفید بپوشانند.
سالها و قرن‌ها این روش ادامه داشت،تا اینکه قیمت پارچه سفید سر به فلک گذاشت و مردم حیرت زده متوجه شدند کسی(یا کسانی) مرده‌های انها را از خاک بیرون آورده و پارچه سفید را می‌دزدد.
خب چی می‌شد کرد؟
مردم رفتند پیش جناب کدخدا برای حل مشکل
کدخدا هم مثل همه کدخداهای قصه‌ها همه چیز را انداخت گردن مردم که:
-مگر شما مالیاتتان را به موقع می‌دهید که من بتوانم برای گورستانتان نگهبان بگذارم؟
القصه،مردم درد گشیده و مظلوم وقتی این حرف را شنیدند با دلخوری از بارگاه کدخدا بیرون آمدند
یادم رفت بگویم کدخدا کلی کاخ داشت،و همه مردم در کوخ زندگی می‌کردند
کدخدا سپرده بود مسیر شهر تا تک تک قصرهایش را آسفالت کرده بودند(هر چند دهاتی‌ها هم گاهی مخفیانه! از این راه‌ها استفاده می‌کردند).
روزها گذشت و مرده‌های بی‌کفن شده بیشتر شد از طرفی مردمی که کفن می‌خریدند متوجه شدند که کفن‌ها بوی مرده می‌دهد!
و عجیب اینکه کفن‌ها را مباشر کدخدا می‌فروخت.
مردم آزاده و غیور سرزمین دور دست به رگ غیرتشان برخورد و شورش کردند
سالها گذشت تا توانستند کدخدا را با خفت و خواری از سرزمین‌اشن بیرون کنند و مباشرش را هم تیرباران کردند.
و کدحدای جدیدی از بین خودشان انتخاب کردند.
اما مدتی بعد در گورستان اتفاق عجبیبی افتاد !
مردم متوجه شدند نه فقط کفن مرده‌هایشان ربوده شده،بلکه چوبی هم در ... فرو کرده‌اند!
و جالب اینکه مباشران کدخدای جدید نه فقط کفن‌ را به چند برابر قیمت می‌فروختند،بلکه مردم مجبور بودند همراه پول کفن تکه چوبی هم به مباشران بیشمار کدخدای جدید (به عنوان مالیت بر کفن)بپردازند.
اینجا بود که ضرب‌المثلی در آن سرزمین به سر زبانها افتاد که:
سد رحمت به کفن دزد اولی!
-------
پ.ن
1- این یک داستان خیالی است،هر گونه شباهت با هر گوشه ای از دنیا تصادفی است
2-دوست دارم عدد 100 را در فارسی سد بنویسم نه صد!