ما اينيم

فالاچی مرد!
شجاعتش وجسارتش از او انسانی بی مانند ساخته بود.
مصاحبه هایش با دیکتاتور های بزرگ تاریخ(که از قضا دو نفرشان ایرانی بودند!) از یک طرف و داستانهایش از طرف دیگر او را دست کم برای من به محترم ترین(نه بهترین) روزنامه نگار و داستان نویس معاصر تبدیل کرده بود.
چه کسی می تواند صداقت وجسارت او را در مصاجبه با خمینی و شاه و کسینجر و ... را فراموش کند؟ و یا مصاحبه اش با گاندی را؟
چطور ممکن است به کودکی که هرگز زاده نشد ، اگر خورشید بمیرد،پنه لوپه و... را بخوانی و لذت نبری؟
من او را به خاطر نوشته هایش بسیار برتر از مارکز و برای انسانیت اش به مراتب والاتر از بت جوانان دنیای چپ( چه گورا) می دانم.(احتمالا با این حرف حکم مرگ خود را صادر کرده ام!)

اوریانا عاشق توست!
من هم عاشق اوریانا هستم و عاشق زنده گی...
چرا نمی گذارند که تو با عشقت تنها باشی؟
و زمین خانه و مزرعه ات را سرکشی کنی؟
آنطور که خودت می خواهی،آن طور که دوست می داری شخمش بزنی
بذر بیفشانی و درواش کنی؟
من برزگری را می شناختم که هفتاد سال تمام زنده گی کرد
و هفتاد هزار بار زمینش را با گاو آهن شخم زد و
هفت صدو هفتاد من بذر پاشید
و فقط و فقط هفت من نان کپک زده در سفره داشت...