و خدایی هم هست!؟؟؟؟

خواستم بروم بخوابم که صدای گریه جیغ مانند گربه ای را از جلوی در خانه شنیدم!‏
در را که باز کردم ، گربه ای خیس و سرما زده کنار در ایستاده بود و ناله می کرد.‏
مو های تنم سیخ شد!‏
چه کاری می شود برای یک گربه غریبه که اگر دست به او بزنی چنگ می زند کرد؟
کمی برایش غذا آوردم و کنارش گذاشتم
تکه لباسی را هم کنارش گذاشتم که اگر خواست به عنوان رو انداز روی خودش بیاندازد.‏
بعد با وجدانی آسوده آمدم که بخوابم.‏
اما ناگهان هزاران صدای گریه و ناله در سرم پیچید!‏
به یاد آدمهایی افتادم که در بیرون از چهار دیوار خانه من داشتند از سرما یخ می زدند!‏
حالا 1-2 ساعتی می شود که دارم فکر می کنم که چه کاری می شود کرد؟‏
آوردن شان به خانه؟‏
یک وعده غذای گرم؟
لباس گرم؟
ولی خوب می دانم که هیچ کدام راه حل نیست!‏
به برکت اقتصاد پویای اسلامی آنقدر تعدادشان زیاد است که ....‏
---------------
فکر می کنید چند سال می کشد که تعداد کارتن خوابهای شهرمان با گربه های شهرمان برابری کند؟‏

امید داشتن به اینکه حکومت ملایان هم کاری بکنند خنده دار است!‏
اینکه به قول بعضی از دوستان درهای مساجد را بروی شان باز کنند و ... امید بیهوده ایست که ما فقط برای ‏راحتی وجدان خودمان ساخته ایم!‏
مساجد برای عباد تند، حالا یا باید توی آنها نماز و زیارت عاشورا خواند، یا کسانی را که موازین شرع مقدس را ‏رعایت نکرده اند امر به معروف کرد!‏
فوقش یک چند روزی برای آبرو داری آنها را از خیابان جمع کنند(راستی چند با تا به حال قرار شده کودکان ‏خیابانی جمع آوری شوند؟ به نظر شما تعدادشان کمتر شده یا بیشتر؟)‏
مردم بم هنوز بعد از یک سال سرپناهی ندارند! و کمک های مردمی هم بنا به اعتراف خود ملایان در حال فروش ‏در بازار است!‏
آنوقت می خواهیم کمک های ما به کارتن خواب های شهرمان سر از کجا در بیاورد؟
شاید این آدمها باید قربانی شوند تا ما بیدار شویم و ببینیم دورو برمان چه خبر است؟
مرگ یک فلسطینی بیشتر از مرگ تمام کارتن خوابهای تهران در رسانه ملی ما انعکاس دارد!‏


یک کار بهتر هم می شود کرد!‏
لباس های کهنه امان را برایشان ببریم، غرور خرد شده اشان را خرد تر کنیم، فکر هم نکنیم که سال بعد تعدادشان ‏چند برابر می شود. بعد هم با خیال به خانه بیاییم و تلویزیون نگاه کنیم ، به اردل و دارو دسته اش بخندیم و بعد با ‏خیال راحت بخوابیم ،که چه انسانهای خوب و شریفی هستیم!‏