بعضی وقت‌ها در اوج فشار و سختی روزنه‌ای هست، هرچند کوچک اما تاثیر گذار
اثر اش شاید سال‌ها بعد یا حتی یک نسل بعد مشخص شود.
سروش نوجوان برای ما همان روزنه بود.
از آدم‌های آن دوران سروش نوجوان خیلی‌ها الان آدم‌های مهمی شده‌اند
بعضی وقت‌ها آدم‌های قدیمی را توی اینترنت جستجو می‌کنم،
و نام‌های قدیمی را به لیست‌ام اضافه می‌کنم،
(اگر شما هم کسی را سراغ دارید خوشحل می‌شوم بدانم...)
از آدمهایی که شما هم ممکن است بشناسید یکی شادی صدر است،
شادی صدر ای که شده بود عضو شورای سردبیری مجله در محله - امروز شده است شادی صدری که می‌شناسیم.
آتوسا صالحی هم بود
و کاترین پایدار(که نمی‌دانم الان کجاست)
سید محمد سادات اخوی هم بود(که از جای متفاوتی سر درآورد
حدیث فولادوند هم فکر کنم همان‌جاها بود.

چند تا اسم هم برای همشه گم شدند و بعضی‌ها را ناگهان یک جا بعد از مدت‌ها شنیده می‌شود
امروز بعد از مدت‌ها یک نام را دوباره شنیدم پانته‌آ بهرامی(شاید اشتباه می‌کنم و این فقط یک تشابه اسمی است)
سارنده فیلم نیمه مستند "و من عاشقانه زیسته ام" درباره شکنجه‌ی زندانیان زن سیاسی در پیش و بعد از انقلاب 57
ساختار صمیمی و روان فیلم نشان از همان سروش نوجوان ما را داشت
اگر پیش آمد حتما فیلم را ببینید.
سروش برای ما یک تکیه‌گاه بود، تکیه‌گاهی که دیگر نیست.
خب دیکتاتورها حتی روزنه‌ها را نمی پسندند.