در کریسمس‌های ما هنوز
والت‌دیزنی حرام بود،برای همین نه خبری از
اسکروچ بود نه
میکی،
همیشه درست شب کریسمس آهنگ برنادت پخش می‌شد که دیگر تبدیل شده بود به یک سنت جاودانه و سمبل کریسمس، چیزی حتی فراتر از کاج نوئل
اما همیشه برف بود...
انگار آسمان قصد کرده بود کریسمس همیشه تعطیل باشد!
(1)سالهاست که
اسکروچ حایگزین
برنادت شده و میکی دیگر حرام نیست
(2) (مینی را البته نمی‌دانم).
اما برای من هنوز کریسمس یادآور
آهنگ برنادت است و صبحی که به احتمال زیاد تعطیل بود.
کافی بود کمی چشمت را بازکنی، می‌شد نور برف را حتی دم‌دم‌های صبح، که هنوز هوا روشن نشده بود از پشت شیشه دید.
خوردن یک آش گرم،بعد از یک برف بازی حسابی، هم از برنامه‌های ویژه بود.
و البته درد دلچسب انگشت‌های قرمز‌شده و یخ زده از سرما وقتی روی چراغ علاالدین گرم می‌شد.
پ.ن1: یادش بخیر آقای پرورش-وزیر آموزش و پرورش وقت- با اولین برف زمستان-حتی اگر فقط کوچه‌ها خیس می‌شد، مدرسه‌ها را تعطیل میکردپ.ن2: شاید تویش پولک پیدا کرده‌اند؟
پست‌ها
بعد از مدتها یک خنده اساسی فرمودیم! نمی‌دانم ایمیل ' آقا پرفسور ابراهیم میرزایی بنیاد پیدایش علم حق و عدالت از زمین تا آسمانهای بیکران ...
