ما اينيم

می‌دانی حاج عزت؟
هر کاری جنم‌اش را می‌خواهد
سواد اش را می‌خواهد
و مهم‌ترازهمه مقبولیت می‌خواهد

تو نه سخنران خوبی هستی
نه مقبولیت‌اش را داري
خودت که می‌دانی حتی در صدا وسیما هم، کسانی که تورا داخل آدم حساب می‌کنند زیاد نیستند.

تو دربهترین حالت فقط کاریکاتوری ازمحمد سعید الصحاف هستی!
نه حتی خود صحاف!
فیلم‌هایی را که میسازی و نمایش‌هایت حتی مسخره تر از حرف‌های صحاف است که از امنیت بغداد می‌گفت.
تو حتی مثل گوبلزشجاعت خودکشی را هم نداری...

من کافرم
بر کفر خویشتن ایمان دارم .
و از خدای شما
و نظام و رهبرتان
چون روح مرگ بیزارم

بر باد باد
جان جهان تان
در گرد باد پر تف توفان مردمان
بر چیده باد خیمه ی بیداد
در شعله های شکفته ی فریاد
و گر گرفتن عمامه ها و عبا ها
و ریش ها و ردا ها

ایران ما
جهنم تان باد
غاصبان !

روزی اگر که " غصه سر آید "
بر گور آن امام جماران
خواهم نوشت ؛ با تف و تحقیر :
نفرت به تو ؛ و دودمان و تبارت باد
ای سید اسیر کش جلاد !
نفرت به جانشینانت
نفرت به زاد و رودت باد !

نمی‌دانم مردن یک شیخ‌ ساده لوح(؟!)چرا باید اینقدر ترسناک باشد...
اینقدر که خبرمرگش بایکوت شود
روزنامه‌ها  از نوشتن در باره‌ااش منع شوند و خنده‌دار تر از همه باز هم لنگر کشتی‌ها یا دم دلفین‌ها به اینترنت گیر کند!

ملامیرزا¹، یک روز در خانه ی خود بر لب حوض آب نشسته و شاگردان وی به دورش حلقه زده بودند و هر کدام به نوبه ی خود درباه ی این بحث می کردند که آیا دانشهای تجربی بر دانشهای نظری ترجیح دارد یا علوم نظری بر دانشهای تجربی؟ و هر کس در اثبات نظر خود دلایلی می آورد.
ملامیرزا مدتی سخنان آنان را گوش داد. سپس از شاگردان پرسید: در این حوض چیست؟
گفتند: آب.
گفت: نه خیر! در این حوض اصلاً آبی وجود ندارد.
شاگردان پرسیدند: چطور؟
ملامیرزا به استدلالات منطقی و فلسفی پرداخت و به چندین دلیل معقول و برهان محکم ثابت کرد که آبی در آن حوض نیست.
هیچ یک از شاگردان بر جواب و ردّ استدلالات او قادر نشد.
پس خود او گفت: می دانید جواب درست به این حرفها چیست؟
گفتند: نه ! ملامیرزا تبسّمی کرد و کفی از آب پرکرده، به هوا پاشید و گفت: این است جواب همه ی آن دلایل!
------------------
پ.ن 1: نویسنده ی حاشیه بر معالم الاصول