ما اينيم

این گفتمان از یک گفتگوی طولانی در یک پیاده روی با باسپارتو در ذهنم شکل گرفت...این که بگردم و ببینم در اعماق وجودم از چه چیزهای می‌ترسم و چقدر این ترس‌ها واقعی است؟- منظورم ترس از سوسک!،تاریکی،ارتفاع و... نیست -و اگر ترس،ترسی واهی است، چطور می‌شود درمانش کرد.خیلی به این موضوع فکر کردم،راستش تمام ترس‌های مسخره را که کنار بگذاریم بیشتر از همه از دو چیز می‌ترسم:1-بزرگترین کابوس من از زمانی...

مدتی ایست آنقدر درگیر کار شده ام و به کار عادت کرده ام که زندگی را فراموش کرده ام،یادت هست سهراب عزیز؟روزگاری میگفتی:زندگی چیزی نیست که لب تاقچه عادت از یاد من و برود....